Mekanik pamuk hasadının günümüzdeki standart yöntemlerinden ikisi birbiriyle karşılaştırıldı ve her bir proses çırçırlamadan örgü kumaşa kadar yakından incelendi. Herhangi bir fark var mıydı? Buradan hangi sonuçlar çıkarılabilirdi?
Güney Afrika Pamuk Enstitüsü ve Rieter arasındaki iş birliği çerçevesinde, mekanik pamuk hasadı için kullanılan iki teknoloji birbiriyle karşılaştırıldı. Kapsamlı araştırmanın tüm bulguları ve sonuçları bir teknoloji yayını olarak sunulmaktadır.
Bu iki hasat teknolojisi (iğ yöntemi ve sıyırıcı yöntemi) verimlilik ve kalite gibi alanlarda farklılık gösterir. Sıyırıcı yöntemi, daha büyük hasat hacminin avantajlarını sunar ancak bu durum ham elyaf oranını artırabilir. Buna karşın iğ yöntemi daha temiz pamuk hasadıyla bilinir. Elyafın kalitesi veya diğer bir deyişle elyafın özellikleri daha az etkilenir.
Hasat edilen pamuk, taraklanmış ring ipliklere ve rotor ipliklere eğrildi. Tüm proses adımları yakından incelendi ve kalite testleri uygulandı, bunlar nihai sonuçların yorumlanmasında yardımcı oldu.
Çırçırlamadan sonra, iğ yöntemi hem üretim hacimleri açısından hem de flok ve elyaf testlerinde genel olarak avantajlıydı. İğ yönteminde, ring ipliklerin kalite değerlerinin biraz daha iyi sonuçlar verdiği görüldü. Rotor ipliklerin sonuçlarında net bir fark görülmedi. Örgü kumaş incelemesi sırasında, örgü kumaşın kalitesi üzerinde hasat yöntemlerinden ziyade her iki iplik eğirme prosesinin önemli ölçüde daha büyük etkisi olduğu açığa çıktı.